Vandaag stond de KNBLO-wandeltocht van de Wandelsportvereniging Wijk en Aalburg op het programma. Dit betekende een nieuwe tocht door het Brabantse land,door het land van Heusden en Altena. Wijk en Aalburg ligt aan de afgedamde Maas en is een echt rivierkleigebied.
Tijdens de tocht bleek dat de belijning op sommige plaatsen al weggehaald was. Op een bepaald punt raakte ik van de wijs. Slagerij Ton Schoon die inmiddels aan het opruimen was, gaf uitkomst. Een vriendelijke jongedame met haar zachte g wees me de Maasdijk en wenste me een goede voortzetting van de tocht. Vele malen werd ik als wind en regen trotserende wandelaar begroet door dorpsbewoners . Op het stukje over de Maasdijk en bij de Waterkering “De Kromme Nol” heb je een mooi wijds uitzicht. 
Aan de overzijde van de Maas kwam ik terecht in een plensbui. Tijd om terug te keren. Ook al maakte ik de tocht niet geheel af, ik voelde me gelukkig om dit bijzondere plekje te hebben ontdekt. Ik kon me indenken hoe de schrijver Antoon Coolen kwam tot het schrijven van zijn romans over dit unieke rivierengebied. Of aan H. Marsman: 'Denkend aan Holland.. zie ik brede rivieren, traag door oneindig laagland gaan'.
Het Brabantse cafeetje “D’n Dijk’ waar vertrek en eindpunt waren is een gemoedelijk kroegje met annex snackbar. Het jonge, spraakzame meisje dat de Brabantse frieten (van verse aardappelen!) met mayo en de goed gevulde vleeskroket serveerde, bracht een extra tintje aan de gastvrije omgeving. Met een ‘Houdoe’ keerde ik terug naar de parkeerplaats, vastbesloten om nog eens terug te keren. Meer over Wijk en Aalburg
PS. wie kan me helpen aan de oorsprong van de benaming "De Kromme Nol"?
Wandeltips 
Geef een reactie